Uszczelniacz wiążący

Normy dotyczące badań ogniowych mają na celu określenie odporności materiału na płomienie, dym i toksyczność (FST). Do określenia odporności materiałów na te warunki powszechnie stosuje się kilka testów.

Wybrane testy środków zmniejszających palność

Odporność na palenie
ASTM D635	„Szybkość spalania tworzyw sztucznych”
ASTM E162	„Palność tworzyw sztucznych”
UL 94	„Palność tworzyw sztucznych”
ISO 5657	„Zapalność materiałów budowlanych”
BS 6853	„Rozprzestrzenianie się płomienia”
DALEKO 25.853	„Standard zdatności do lotu – wnętrza przedziałów”
NF T 51-071	„Wskaźnik tlenowy”
NF C 20-455	„Test rozżarzonym drutem”
DIN 53438	„Rozprzestrzenianie się płomienia”

Odporność na wysokie temperatury
BS 476 Część nr 7	„Rozprzestrzenianie się ognia po powierzchni – materiały budowlane”
DIN 4172	„Zachowania materiałów budowlanych w czasie pożaru”
ASTM E648	„Pokrycia podłogowe – Panele promiennikowe”

Toksyczność
SMP 800C	„Badania toksyczności”
BS 6853	„Emisja dymu”
NF X 70-100	„Badania toksyczności”
ATS 1000.01	„Gęstość dymu”

Generowanie dymu
BS 6401	„Właściwa gęstość optyczna dymu”
BS 6853	„Emisja dymu”
NES 711	„Wskaźnik zadymienia produktów spalania”
ASTM D2843	„Gęstość dymu powstającego podczas spalania plastiku”
ISO CD5659	„Właściwa gęstość optyczna – generowanie dymu”
ATS 1000.01	„Gęstość dymu”
DIN 54837	„Generowanie dymu”

Badanie odporności na palenie

W większości testów mierzących odporność na palenie, odpowiednie kleje to takie, które nie palą się przez dłuższy czas po usunięciu źródła zapłonu. W tych testach utwardzoną próbkę kleju można poddać zapłonowi niezależnie od klejonego materiału (klej jest badany jako wolna warstwa).

Mimo że podejście to nie symuluje praktycznej rzeczywistości, dostarcza jednak przydatnych danych na temat względnej odporności kleju na spalanie.

Można również testować struktury próbek zawierające zarówno klej, jak i materiał przylepny. Wyniki te mogą być bardziej reprezentatywne dla zachowania się kleju w rzeczywistym pożarze, ponieważ wkład materiału przylepnego może być zarówno dodatni, jak i ujemny.

Test palenia pionowego UL-94

Norma ta zapewnia wstępną ocenę względnej palności i kapania polimerów stosowanych w sprzęcie elektrycznym, urządzeniach elektronicznych, urządzeniach AGD i innych zastosowaniach. Obejmuje ona takie cechy końcowe, jak zapłon, szybkość spalania, rozprzestrzenianie się płomienia, udział paliwa, intensywność spalania oraz produkty spalania.

Przygotowanie i praca – W tym teście próbkę folii lub podłoża powlekanego umieszcza się pionowo w szczelnej obudowie. Pod próbką umieszcza się palnik na 10 sekund, a następnie mierzy się czas trwania płomienia. Odnotowuje się każdą kropelkę, która zapala bawełnę chirurgiczną umieszczoną 30 cm (12 cali) pod próbką.

Test ten ma kilka klasyfikacji:

94 V-0: Żadna próbka nie spala się płomieniowo dłużej niż 10 sekund po zapłonie. Próbki nie dopalają się do zacisku, nie kapią i nie zapalają waty ani nie spalają się żarowo przez 30 sekund po usunięciu płomienia testowego.

94 V-1: Żaden okaz nie może spalać się płomieniem dłużej niż 30 sekund po każdym zapłonie. Wyrób nie może spalać się do zacisku mocującego, kapać i zapalać bawełny ani mieć poświaty trwającej dłużej niż 60 sekund.

94 V-2: Stosuje się te same kryteria co w przypadku V-1, z tą różnicą, że próbki muszą kapać i zapalić bawełnę znajdującą się pod nimi.

Inne strategie pomiaru odporności na spalanie

Inną metodą pomiaru odporności materiału na palenie jest pomiar indeksu granicznego tlenu (LOI). LOI to minimalne stężenie tlenu wyrażone jako procent objętościowy mieszanki tlenu i azotu, które umożliwia spalanie płomieniowe materiału początkowo w temperaturze pokojowej.

Odporność kleju na wysokie temperatury w przypadku pożaru wymaga szczególnej uwagi, poza wpływem płomienia, dymu i toksyczności. Często podłoże chroni klej przed ogniem. Jeśli jednak klej rozluźni się lub ulegnie degradacji pod wpływem temperatury pożaru, połączenie może ulec uszkodzeniu, powodując oddzielenie się podłoża od kleju. W takim przypadku sam klej zostanie odsłonięty wraz z podłożem wtórnym. Te świeże powierzchnie mogą następnie przyczynić się do dalszego rozprzestrzeniania się pożaru.

Komora pomiarowa gęstości dymu NIST (ASTM D2843, BS 6401) jest szeroko stosowana we wszystkich sektorach przemysłu do określania ilości dymu wytwarzanego przez materiały stałe i zespoły zamontowane w pozycji pionowej w zamkniętej komorze. Gęstość dymu jest mierzona optycznie.

Gdy klej jest umieszczany pomiędzy dwoma podłożami, odporność ogniowa i przewodność cieplna podłoży kontrolują rozkład i emisję dymu przez klej

W testach gęstości dymu kleje można testować samodzielnie jako wolną powłokę, aby narzucić najgorsze możliwe warunki.